Zaterdag 28/09/2019, Agon-Lieske B.
Een beknopte beschrijving van de feiten, door Sam Vermandele, met de nodige gedichterlijke vrijheid op literair gebied.
Het begon al goed, we verloren dan wel de toss, Lieske B verkoos te draaien. Heel Agon met de poepers dat Servaas de overkant niet zou halen zonder in een kramp te schieten, gelukkig bleef het bij uithijgen aan de middenstip..
De eerste 10 minuten gingen gelijkopgaand met, om journalistiek correct te zijn, toch wel wat overwicht voor Lieske Bé. Jerre had zijn nieuwe botjes nog niet ingelopen en het leer was nog stroef, de ballen vlogen van links naar rechts, maar helaas stonden zijn teamgenoten vaak toch een meter of 5 verder. Tomas liep duchtig de gaatjes toe en de verdediging probeerde de kalmte te bewaren. Weinig kansen voor Lieske, wel wat overwicht.. Dat overwicht sprong bij een verre uittrap van de doelwachter zo hoog omhoog dat Jerre zijn moment gekomen achtte. Met een subtiel lendeslagje katapulteerde hij de 80kg zware homp Lieske met de polsen eerst naar de grond. Lukt het niet met de voetjes, dan wel met de heupjes, moet onze dancing star gedacht hebben, en prompt zat hij in de wedstrijd. Mo werd vervangen door Patrick en Lieske zag met Mo ook hun Mo(raal) van het veld wegstrompelen.
Bij een lang uitgesponnen opbouw van achteruit via Steve, Tom, Meus, Sam, Tomas, Dietger, Matti en Jerre terug bij Sam op een aantal meter buiten de grote rechthoek. Geen druk op de bal, schieten maar! "Niet te hard want dat kan je niet", dacht ondergetekende nog, en hij duwde de bal beheerst in het linkerwinkelhaakje. 1-0 iedereen verrast, behalve Servaas, die altijd in mij is blijven geloven. Bedankt Serre.
Lieskes moed zakte in hun schoenen tot diep onderaan in de noppen, Agon controleerde naar de rust.
Tweede helft,
Steve had de linkerflank al goed afgedweild, tijd om Michiel er eens met de trekker te laten overgaan. En of hij goesting had! Linksvoor had ook gekund, ofwel was er iets misgecommuniceerd tijdens de rust, dat kan ook. Dat bleek ook, toen Petit met toch wat gezonde woede/adrealine/suikerrush het veld op kwam gedarteld voor Tijl, stonden ze plots met 3 op het midden. Steve snapte er geen snars van en Tomas besliste dan maar na 10 minuten om op links post te vatten.
Ondertussen stonden Meus en Tom duchtig balletjes weg te koppen die werden gelanceerd door de cokehead-centrale-verdediger van Lieske. Geen probleem, alles onder controle. Op een korte voorzet plantte Tom zijn neus nog een vol op de bal richting Joa, die dacht "Het is tijd om het gaspedaal wat in te drukken" in het straatje dacht Dietger, die Patrick nog maar eens met een verkoudheid opzadelde op de rechterflank. Pasje centraal, iets te ver, Joa pikt op, breed naar Jerre die komt aansluiten, goedleggen en trappen! weer die linkerbovenhoek! enig mooi 2-0! Tom veegde nog net op tijd de traantjes uit zijn ogen om de doelman de bal uit de netten te zien vissen.
De aanvallen volgden elkaar vlot op, Joa probeerde het nog met een overhoekse kopbal, Dietger het straatje in, iets te ver naar buiten... Ook Matti trapte al eens rakelings naast, Joa's trap ging ook aan de verkeerde kant van de paal over de lijn. Een gemeten voorzet van Tomas scheerde voorbij de 2e paal en het iets te korte punthoofd van Sam.. Het was wachten op die 3-0, 2-0 bleef toch een beetje link, de aansluiting zou voor teveel hoop zorgen.. Matti achtte zijn moment dan maar gekomen en deed nog eens fijntjes over wat al 2 keer gebeurd was vandaag, linkerhoek! 3-0!
Vanaf dan was het over en out voor Lieske B, de scheidsrechter loste nog wat akkefietjes links en rechts op, Meus riep nog eens zijn keel schor toen hij werd aangetrapt. Niemand had er echter nog aandacht voor, en was al aan het denken aan de chips met ribbeltjes na de match..
Eindstand 3-0, mentale boost na een paar gelijke spelen!
